ලංකාවේ කොපි කාරයෝ…

අපි ඉන්නේ ලංකාවෙනේ. අක්ශාංෂ දේශාංෂ වලින් බැලුවොත් 7.5653° N, 80.4303° E විදියට. ලංකාව කියන්නෙත් ඈත අතීතයක් තියෙන රටක්. බොහොම ප්‍රෞඩ ජාතියක් කියනවනේ අපි… දැන් එක එකාට දෙකට නැමී ගෙන හිටියට. ඉතිං අපේ රටට ඉස්සර ඉඳන්ම එක එක විදියෙන් කීර්තිය ලැබුනා. දැන් ඒකෙ අනිත් පැත්ත උනත් මේ කතාවට විතරක්වත් අපි හිතමු අපකීර්තිමත් නෙමෙයි… අපි කීර්තිමත් කියලා. ලෝකෙ මුලින්ම ගුවනින් යන වාහනේ හැදුවෙත් අපිලු. ඒක නම් වෙන්න පුළුවන්, දැනුත් නොනැසී පවතින දරුණු ගණයේ  පිස්සන්ට නැවත සිහිය දීම වගේ බලගතු මන්තර එක්ක බලද්දි….!

submarine

හ්ම් ඉතිං මේකයි කතාව… පොඩ්ඩක් ජොලි… පොඩ්ඩක් අප්සට් කතාවක්. සබ්මැරීන් ගැන කතාවක්. සබ්මැරීන් කිව්වේ මැද්දට චීසුයි, තක්කාලියි දාපු සබ්මැරීන් එක එහෙම නෙවෙයි. ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ අයට තියෙනවනේ එක එක විශේෂ පාඨමාලා. අන්න එයින් එකක් ගැන මං දැනගත්තු දෙයක් මේක. මේකෙ නම “සබ්මැරීන් නාශක යුධ උපක්‍රම“ සිංහලෙන් කියන්නේ Anti-submarine warfare කියලා. වැඩි විස්තර මෙයාගන් අහගන්න පුළුවන් වෙයි. සබ්මැරීන් නාශක යුධ උපක්‍රම ලංකාවේ නාවික හමුදාවෙන් දැනගන හිටියට තාමත් ලංකාව සතුව එකම සබ්මැරීන් එකක්වත් නෑ. ඒ දවස් වල එකම එකක් හදන්න අරගෙන තියෙනවා. ඒකත් 3%ක් වැඩ ඉවර වේගෙන එද්දී  ලංකා ආණ්ඩුවෙන් ඒ වැඩ පිළිවෙල කඩාකප්පල් කරලා දැම්මා… ඒ තමා ප්‍රභාකරන්ගේ සබ්මැරීන් එක. ඕං දැන් තියෙනවා මහජන ප්‍රදර්ශනේට. අපරාදේ ඌට වැඩ ඉවර කරන්න දෙන්න තිබුනේ. වටේ තීන්ත ටික ගාන්න ඉතුරු වුනාම ඕක අල්ල ගත්තනම් මදෑ. එහෙනම් අපිටත් තියෙනවා අද සබ්මැරීන් එකක්…!

සබ්මැරීන් එක කියන්නේ යම් පිරිසක් වතුර යටින් ගෙනියන වාහනයක් කොටින්ම කිව්වොත්. ඊට අමතරව ඔත්තු බැලීම, ගොඩබිම තියෙන ඉලක්ක වලට දිය යට ඉඳන් පහරදීම, දිය යට සටන් වගේ දේවලුත් කරනවාලු. ඉතිං මේ සබ්මැරීන් නාශක යුධ උපක්‍රම කියන්නේ අන්න එහෙම දිය යටින් ඇවිදින් කරන පහරදීම් හා ගුවනේ සිට හෝ ගොඩබිම සිට හෝ කරන සතුරු පහරදීම් වලක්වා ගන්නා හා බේරෙන ක්‍රම ගැන ඉගැන්වෙන පාඨාමාලාවක්. හැබැයි ඉතිං ඔක්කොම තියරි විතරයි. ප්‍රැක්ටිකල් කරන්න තියා ඇතුලට බැහැලා මොනවගේද කියලා බලන්නවත් ලංකාවට සබ්මැරීන් එකක් නෑ.

එහෙම ඇතුලට බැහැලා ගැඹුරින් ඉගෙන ගන්න ඕනේ නම් විදේශ රටකට යන්න වෙනවාලු. ඉතිං එහෙම වැඩිදුර ඉගෙන ගන්න යවන්නේ ඉන්දියාවට. ඉන්දියාවට එක එක රටවලින් විශාල පිරිසක් එනවලු මේ පාඨාමාලාව හැදෑරීමට. ඒ හැම කෙනෙකුටම සබ්මැරීන් ඇතුලට බැහැලා අධ්‍යයන කිරීම් කටයුතු කරන්න පුළුවන්ලු. හැබැයි ලංකාවේ අයට සබ්මැරීන් එකට යන්න තියා අල්ලන්නවත් දෙන්නේ නෑලු. ඒ දවස් වල ඉඳන්ම තියෙන තරහක් වගේ පෙනුනට, තියෙන්නේ වෙන දෙයක්. එක අතකින් අපි ආඩම්බර වෙන්න ඕනේ… අනිත් පැත්තෙන් අපි කනගාටු වෙන්න ඕනේ.

dora

ඉන්දියාවෙ සබ්මැරීන් වලට අපේ අයට යන්න නොදෙනවා කියන්නේ “ලංකාවේ අයට යමක් දැක්කත් ඇති… උං ඒක ඊළඟ දවස  වෙද්දි හදන්න පටන් අරං තියේවි“ කියලා මතයක් තියෙන නිසාලු. ඇත්තටම ලංකාවේ ශිෂ්‍යයන්ට සබ්මැරීන් එක පෙන්නන්නේ දුර තියලලු. ඉන්දියාව බයයි අපි කොපි කරයි කියලා. හිංදි ෆිල්ම් වලට සිංහල ෆිල්ම් ගහපු අපිට, හිංදි සිංදු වලට සිංහල පද වැල් ලියපු අපිට ඕවා කජ්ජක්ද කියලා හිතනවා ඇති. ඒ අතින් ලංකාවේ දක්ෂයින් ගැන තියෙන ආකල්පය ගැන ආඩම්බර වුනාට… ඒ කිසි දේකට, තමන්ගේ හැකියාවෙන් නැගීසිටින්න දඟලන මිනිස්සුන්ට අත නොදෙන එක ගැන නම් තියෙන්නේ බලවත් කනගාටුවක්. ඒ කියන්නේ ලංකාවේ කොපි කාරයින්ට හෝ කොපි කරලා වැඩ පෙන්නන්න හෝ ඉඩක් නෑ. මං පෞද්ගලිකව නම් හිතන්නේ යම් දෙයක් මුලින්ම නිශ්පාදනය කරනවට වැඩිය අමාරුයි කොපි කරලා ඒක ආයෙම ඒ විදියට හදන එක. ඒකෙ වෙනස් වෙන්න ඕනේ තැන් වෙනස් කරලා දියුණු කරලා ගන්නවා කියන්නේ සෙල්ලමක් නෙමෙයිනේ. එහෙම බැරි වුනාම තමා චූටි කාලේ පන්තියේ නායකයා ලිව්ව රචනාවේ තිබුන නායකයගේ නමම My name is Saman කියලා හැම කෙනාගෙම රචනා වල තියෙන්නේ. ඇත්තටම අපේ ඉංජිනේරුවන්ට සබ්මැරීන් එකක් හදන්න බැරි නැතුව ඇති. පහසුකම් සපයන්නේ නැතුව ඇති. යාන්තං නාවික හමුදාව භාවිතා කරන අධිවේ​ගී යුධ යාත්‍රා විශේෂයක් වන ඩෝරා යාත්‍රානම් ලංකාවේ නාවික හමුදාවෙන්ම හදනවලු අවුරුදු ගානක ඉඳන්. එච්චර දෙයක් කරන එකේ…. තව ටිකක් ඉස්සරහට ගියාම මක්ක වෙනවද…? බොරුවට එක එක වැඩකට නැති මගුල් වලට සල්ලි වැය නොකර ඒ වගේ දෙයකට මුදල් වැය  කරානම් මොනා වෙනවද…?

ප්‍රභාකරන් බයෙන් බයෙන් 3%ක් ඉවර කරානම් බයක් නැතුව එකක් හදාගන්න බැරිකමක් තියෙයිද…? අපි කොපි කරයි කියලා අනිත් රටවල් බය වෙනවා. ඒ කියන්නේ අපිටක් උංට ටිකක් රිද්දන්න පුළුවන් කියන එක… අඩුම ගානේ බය කරන්නවත් පුළුවන් කියන එක… එහෙව් එකේ අපේ වැඩකාරයින්ව උස්සලා තියන්නේ නැතුව තාමත් පිට රටවලින් එනකම්ම බලාගෙන ඉන්න හැටි.