නොදුටු දේ දැක ගතිමි…

ආඬිඅම්බලම නැවතුම් පොලට උඩ මලුව පෙනෙන හැටි…

මං පුංචි කාලේ අම්මයි තාත්තයි මාරුවෙන් මාරුවට මාව වඩාගෙන සිරිපාදේ කරුණා කෙරුවලු. මට ඉතිං මතක ඇති එකක් නෑ ඕවා. ඒ හැටන් වලින්. මතක නෑ කිව්වට ලාවට වගේ මතකයි බොරළු පාර අයිනෙන් බෑවුමට විහිදෙන කොල පාට තේ ගස් යායනම්. ඊට පස්සේ ආයෙමත් අම්මලා එක්කම රත්නපුරෙන් සිරිපාදේ ගියා. ඒ නම් තනියම යන්න එන්න පුළුවන් මතක තියෙන කාලේ.

2002 විතර වෙන්න ඕනේ. ඒ වතාවේ නම් ගියේ අම්මගේ යාළුවෝ කට්ටයක හිටිය මගේ වයසෙම වගේ යාළුවෝ ටිකක් එක්ක මග දිගට විකාර කර කර. ඊට පස්සේ ආයෙමත් දෙපාරක් ගියා යාළුවෝ එක්ක. මේ තමා නොදන්න කුරුවිට පාරෙන් ගිය වතාව. සෑහෙන කාලෙක ඉඳන් අවාරේ සිරිපාදේ යන්න හිතාගෙන හිටියත් මගෙත් එක්ක යන්න ලෑස්ති වෙච්චි හැම කෙනෙකුටම ගමන යන්න කිට්ටු වෙද්දි මොකක් හරි කරදරයක් වෙනවා. එහෙම වෙන්නේ මාත් එක්ක අවාරේ සිරිපාදේ ගිහිං උංට වෙන කරදර වලින් මග හැරෙන්නද එහෙම නැත්තං මට වෙන්න තියෙන ඒවායින් මග ඇරෙන්න කියලා දෙයියෝ තමා දන්නේ. කොහොම හරි අවාරේ ගමන අතෑරලා දාලා කුරුවිටින් යන්න ඕනේ කියලා හිතුනා ඊට පස්සේ. හිතුනට තනියම යන්න බැහැ. ඒක නිසා ඒ ගමනත් ටික ටික පස්සට ගියා.

කුරුවිට පාර පටන් ගන්න තැන

ඒ අතරෙදි තමා මාත් එක්ක එහෙ මෙහෙ රවුං ගහන්න ලෑස්ති වෙලා ඉන්න හොඳම යාළුවෙක් මට කතාකලේ “අපි සිරීපාදේ යනවා. උඹත් එනවද?“ කියලා. යන්නේ කුරුවිටින් නිසා බැහැ කියන්න පුළුවන් කමක් තිබුනේ නෑ කොහොමත්. අනිත් එක වෙන වැඩක් වැටිලා තිබුනෙත් නැති නිසා ගමන යන්න පුළුවන්.

ඔහොම ගමනට දවස් කිට්ටු වෙලා සෙනසුරාදා සිරීපාදේ යනවා කියලා අම්මලට කිව්වේ ඊට දවස් දෙකකට කලින් බ්‍රහස්පතින්දා. හොඳ ගමනක් යන නිසා බැන්නේ නෑ… නැත්තං දවස් දෙකක් තියලා ලෑස්ති වෙනවට අහගන්න තිබුනා හොඳවැයින්. කොහොම හරි සිකුරාදා රෑම අවිස්සාවේල්ලේ යාළුවගේ ගෙදරට ගිහිං එහෙම නිදාගෙනන කෑම ලෑස්ති කරගෙන ගමන පිටත් වෙද්දි, ගමනට එන්න පොරොන්දු වෙලා හිටිය අයගෙන් කීපදෙනෙක් එන්න වෙන්නේ නෑ කිව්වා. එක මල්ලි කෙනෙක් නම් අසනීප තත්වය මත එන්න බෑ කියලා කිව්වා. ඇත්තටම ඒක හොඳ තීරණයක් කියලා මටත් හිතුනේ ගමනේ මැදක් හරියට ගියාම.

උදේ දහයට විතර කුරුවිටින් පටන් ගත්ත ගමන රත්නපුර පාරට වැටිලා ආඬිඅම්බලම ගාවින් නතර කලේ රෑ නවයට විතර. වැඩිහරියක්ම වෙලාව ගත වුනේ කුරුවිට පාරේ තියෙන සීතල වතුර වලවල් වල බහින්නයි සීත ගඟුලේ නාන්නයි. ගමන ටිකක් විතර වෙහෙසකර වුනාට අවටින් ඇවිත් මූනේ වැදීගෙන යන සුළං රැලි නිසා ඒක ලොකු විඩාවක් වුනේ නෑ. අනිත් පාරවල් දෙකෙන්ම නැගලා බැහැලා තිබුනත් මේ පාරෙන් එද්දි දකින්න පුළුවන් බොහෝ දේ ඒ පාරවල් දෙකේදී දකින්න ලැබෙන්නේ නෑ.

මග හම්බුවෙන වතුර පාරක් හරහා

ඒකාකාර පඩි පෙලේ නගිනවට වඩා පෙලවල් මතින් හා සාමාන්‍ය වැලි පාරවල් වලින්, දිය කඳුරු මතින් ඇවිදගෙන යන එක හරි අමුතු අත්දැකීමක්.

කුරුවිට පාරේ කඩචෝරු කන්න තියෙන තැන් නම් ගොඩක්ම අඩුයි. ඒ චාන්ස් එක ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් මග ඇරුනේ නෑ.

ඒත් ඉතිං ඒ මග ඇරිච්ච දේවල් වලට හරියන්න කන්න පුළුවන් රත්නපුර පාරට වැටුනම. රත්නපුරේ පාරෙන් ටිකක් උඩහට ඇවිත් අපි “අවසන් ගිමන් හල“ කියන ආඬියාමළතැන්න අම්බලම නැවතුම් පොලේ නැවතුනේ උදේ පාන්දරම ඉර සේවයත් බලාගෙන ආයෙම බහින්න ප්ලෑන් කරගෙන වුනත්… සීතල එක්ක ඒ ඔක්කොම ප්ලෑන් වෙනස් කරන්න වුනා.

ශ්‍රී පාද කන්ද වටේට තියෙන කඳු පන්තිය

මමයි යාළුවයි කම්මැලි කමට පොරෝ ගෙන නිදා ගත්තට අපේ මල්ලියි මගේ යාළුවගේ යාළුවෙකුයි නැග්ග පාන්දරම උඩ මලුවට. 4.30ට විතර ඉර සේවය බලන්න ගිය දෙන්න ආවේ උදේ අටට විතර. එක පාරක් ඇරෙන්න අනිත් හැම පාරකම වුනා වගේ මේ වතාවෙත් “අද ඉර නෑ… මීදුම වැඩියි… මෙතෙන තෙරපෙන්නේ නැතුව පහලට බහින්න“ කියලා උඩ මලුවේ ආරක්ෂකයෝ කිව්වලු. ඒක දන්න නිසා තමා මම නම් පරක්කු වෙලා උඩ මලුවට ගියේ. 😉

ඊට පස්සේ ඉතිං අපිත් සිරිපතුල වැඳගෙන ආයෙම පහලට බැහැල රත්නපුර පාරෙන් ගෙදරට ආවා. ඔක්කොමත් හරි… දැන් මේ කකුල් දෙකේ අමාරුව තමා ඉවසන්න බැරි… -at සිද්ධාලේප ගාන්න කෙනෙක් හිටියනම්…!

ඉමේජ් ඔෆ් ද ට්‍රිප් 🙂