කම්මැලි කමට මෙව්වා එකක්….

මේ වැස්ස නම් මාව හොඳටම කම්මැලි කරලා. චුරු චුරු ගගා උ‍දේ ඉඳන්ම වැහෙන වැහි බිංදු වල සද්දේ ඇහැද්දී, ඇ‍ඳේ ඉඳලා නැගිටින්න හදද්දී ආයෙම නිදි මත හැදෙනවා. සීතලට රෙද්දක් පෙරෝගෙන නිදාගන්නවා තරම් සනීපයක් වෙන කොයින්ද…?

ඔය කම්මැලි කම නිසාම මට මේ ටිකේ පෝස්ට් එකක් ලියනවා කියන්නේ මහා අමාරු වැඩක්. වැස්සට මං කොච්චර ලව්ද කියනව නම්, පෙරේදා අම්මගෙන් ගුටි නොකාපු ටික විතරයි මහ වැස්සේ මීටර් හයසීයක් විතර තෙමී ගෙන ගෙදර ආවා කියලා. බැන්නේ තෙමුනටත් වඩා කුඩේ බෑග් එකේ තියා ගෙන තෙමුනට… මාත් අනිත් පැත්තට… ඉතිං අම්ම කිව්වේ කුඩේ ගෙනිච්චට තෙමන්න එපා කියාල…. කියලා කිව්වම, අම්ම කිව්ව දේවල් මෙතෙන කියන්න බැහැනේ…. ඒ එනකොට ගෙවල් වල‍ට ටිකක් එහායින් තියෙන ට්‍රාන්ස්ෆෝමරේට හෙනයක් පාත් වෙලා. ඉතිං පෙරේදා මුළු රෑම ගන අන්ධකාරෙ.

පස්සේ ඊයේ ගෙදර ගියා අදනම් මොනා හරි ලියනවමයි කියලා හිතාගෙන අනේ ඒත් ලියන්න හිත දෙන්නේ නෑ… ඒ පාර බැළුවා වෙන මොනාද තියෙන ඔප්ෂන් කියලා… පස්සේ තමා මීටර් වුනේ ඔය පහල තියෙන මෙව්වා එක. ඕක චූටි ගේම් එකක්.

මේ ස්කෝලේ යන කාලේ අපි පොතක කොලයක් එක එක පැති වලට නවලා ඉලක්කං වගයක් ලියලා කෙල්ලෝ ඉස්සරහා වැඩ්ඩා වෙන්න කරපු දෙයක්. ඉතිං අර තරඟයකුත් තිබ්බ එකේ මාත් නිකමට වගේ හදලා ඉදිරිපත් කරා. ස්ථානයක් නම් නෑ… ඒත් ඉතිං එහෙමයි කියලා හිතට දුකකුත් නෑ… ඇයි දෙයියනේ මේ මගුල තර‍ඟෙට බාර ගත්ත එකම මදෑ සතුටු වෙන්න… ආහ් ඔය සතුටු වෙන සෙල්ලම පුරුදු වුනේ පොලීයනා පොත කියෝලා…!  කම්මැලි කම යන්න සෙල්ලං කරලා බලන්න මේක…